Dei olympiske sengeleikar

Ingen ting får meir fart på emosjonane og sel fleire aviser enn dampande, uansvarleg sex. Eller rettare: Praten om det.

Vi var ikkje åleine med å heve augnebryna då vi snubla over følgjande  tittel i ei avis:” Prester bedre i senga.” Ja, ja, tenkte vi. Stillaste vatn har den djupaste grunn. Då vi las vidare, forstod vi fort at overskrifta ikkje slo fast noko faktum. Tittelen var meint som ei oppmoding. Dermed var vi tilbake til start. Vi veit framleis ingen ting om kva prestar kan prestere under dyna.

Syndelivet. Ikkje det at vi har noko med det, heller. Men sex lokkar lesarar, same kor irrelevante opplysningane kan vere. Vi meiskar oss i sidesprang og kjendisskilsmisser. Vi hoppar frå det eine tvilsame sladrebladet til dei minst like tvilsame nettstadene for  å få siste nytt om det glitrande syndelivet til dei rike og vakre. Det engasjerer like mykje, anten vi tek avstand frå lauslivnaden eller berre er misunnelege.

Derfor kasta også underteikna seg begjærleg over ein omfattande artikkel som gjorde  eit kraftig nummer av at katolikkar er meir aktive i senga enn protestantar. 68 prosent av papistane har seg eit nummer minst ein gong i veka. Det er tolv prosent meir enn gjennomsnittet for ikkje-katolikkar. 64 prosent av katolske kvinner kallar seg sjølve seksuelt leikande. Berre 42 prosent av ikkje-katolske kvinner ville seie det same. Protestantar som er gifte med katolikkar, har ein halv gong meir sex enn dei som er gifte med ikkje-katolikkar.

Cojones. Det er amerikanske forskarar som har funne fram til dette. Katolske prestar og munkar skal i prinsippet leve i sølibat. Det skulle jo dra gjennomsnittet ned og gi protestantane ein fordel. Katolikkane ligg likevel eit sengehesthovud framfor oss i konkurransen.  Er det dei varme nettene og/eller det vidkjende latinske temperamentet som gjer utslaget? Eller har katolikkar rett og slett berre meir cojones?

Lærde sosiologar og religionsvitarar let seg ikkje be to gonger om å forklare: Katolikkane ser på kroppen og verda som grunnleggjande god. Skriftemål og fire Pater Noster tek brodden av synda. Derfor kan dei handfritt og lykkelege kaste seg ut i nye erotiske eventyr utan vidare anger og ruelse. Protestantar på si side meiner derimot at dei er grunnleggjande syndige og bør ha dårleg samvit frå fødselen av. Det hjelper lite å melde seg ut av statskyrkja. Mørkemannssynet følgjer  med som nissen på lasset langt inn i Humanetisk Forbund.

Sengeleikane. Vi her oppe i nord ligg altså tolv prosent etter i dei olympiske sengeleikane, endå så frimodige vi har ord på oss for å vere. Det blir ingen pallplass av slikt. Vi kompenserer med å tene pengar og samle medaljar i dei olympiske vinterleikane i Sotsji.

I dei teoretiske øvingar, altså å snakke og lese om sex, ligg  vi betre an. Vi nasar frimodig i kjendisars romansar og sidesprang. Vi lever med dei når dei er forelska og snur ryggen til dei når dei blir dumpa av ei endå større stjerne  eller døyr av overdose. Vi  gjer oss opp våre meiningar om alt dette og deler det på internett.

 Vonde tunger vil kanskje seie at vi har det mest i kjeften og bakføtene. Kan så vere, seier vi. Men det er som med så mykje anna aktivitet her nord i verda. Vi flyttar ut muskelarbeidet til rimelegare land, men beheld administrasjonen her heime.

God helg!