Den lykkelege sovjetstaten

Den lykkelege sovjetstaten

Det er nesten pinleg: Endå ein gong er nordmenn rangert blant dei lykkelegaste i verda.

Støvet har lagt seg. Partane har takka kvarandre for kampen. Den siste sovjetstaten er endå ein gong i ferd med å vende tilbake til normalen.

Det var hotellkongen Olav Thon som i valkampens hete meinte at kongeriket nærma seg forholda i gamle Sovjet. Den gamle mannen med den raude topphuva hadde fått kritikk for si partistøtte og vart djupt såra då det kom fram at alle ikkje var samde med han. Vellykka menneske har vore forfølgde av småleg misunning og firkanta regelverk. Byråkratiet og skattetrykket dreiv som kjent skipsreiar John Fredriksen til utlandet med alle sine milliardar. Multimillionæren Stein-Erik Hagen klorar seg enno heroisk fast, men forholda i fedrelandet er, slik han såg det like før valet, verre enn nokon gong.

Spagat. Når partia barkar i hop ein gong annakvart år, gjeld det å setje saker på spissen. Balansert tale har ingen sjanse. Skulle ein ta aktørane bokstaveleg, sto vi i spagat  mellom ulukke og katastrofe og syndfloda truga  frå begge sider. Nasjonen hadde nesten gått i stå på grunn av firkanta reglar, eit umenneskeleg skattetrykk og eit allmektig byråkrati som berre var ute etter å spenne krokfot på initiativ og tiltakslyst.  Om dei  blå skulle ta over, ville det bli null skatt for rikingane og vår felles oljeformue ville bli skusla vekk like raskt som hyra til fulle sjøfolk.

 Heldigvis har roa og verdigheita på nytt senka seg over landet igjen og dei folkevalde er  plutseleg  mykje vanskelegare å få tak i på telefonen.  Vi er tilbake til kvardagen og det norske folket er seg sjølv likt. Vi klagar samstemt på vegane og på vêret, same kva sosialt lag og politisk parti vi kjem frå. Vi fryktar for framtida, for tryggleiken og for ville dyr, slik vi har gjort i tusenvis av år. Sju av ti trur vi ikkje får god nok pleie når vi blir gamle.  Fire av ti trur ikkje politiet vil rykke ut om vi skulle trenge det. Rundt halvparten av oss går med  angst for bjørn og ulv, fortel fersk statistikk.

Lykkeland. Likevel lever vi altså i Lykkeland. Vekemagasinet Time, som  driv måling av lykkenivået verda rundt , og kan slå fast at vi  nordeuropearane er lykkelegast også dette året. Danmark og Norge har dei to første plassane.  I Hellas, Italia, Portugal og Spania har innbyggjarane hatt eit kraftig fall i lykkekjensla siste året. I Egypt ser dei endå mørkare på livet. Dei aller minst lykkelege er innbyggjarane i Afrika sør for Sahara, viser målinga.

Kåringa fortel oss at det er mykje sant i den gamle visdom at det er betre å vere frisk og rik enn fattig og sjuk.  Lykka følgjer pengestraumen, same kva romantikarane trur om den slags.

Vi  friske og rike i nord veit  å forvalte vårt pund med omtanke.  Vi held oss til dei vi har mest til felles med og investerer ikkje våre pengar på lykke og fromme.  I år har det norske oljefondet handla for 16 milliardar kroner i europeiske og amerikanske storbyar, men berre brukt 0,7 milliardar i ulykkelege  Afrika.

 Lykka smiler til oss og vi kan glise breitt tilbake.

Til alle andre:  Lykke på reisa!

(Smp 5.10.2013