Verda på spissen

Avisene er fulle av sensasjonar. Livet er sjeldan like sensasjonelt.

Verda er så stor så stor og vi er avhengige av aviser og fjernsyn for å halde oversikta. Og media hjelper så gjerne:

Rasande tyskarar kallar grekarar og spanjolar for late skattesvindlarar. Greske demonstrantar i nazikostyme møter Angela Merkel med Hitler-helsing. Om det galt sinte grekarar flest, var det ikkje til å misforstå. Konflikten mellom sør og nord er eksplosiv. Det er på tide å velje side: Sindige tyskarar eller hissigproppane i  Syden.

Flammar. Store delar av Midtausten verka stå i flammar då den norske ambassaden i Beirut vart påtend i 2006 fordi eit norsk tidsskrift hadde trykt danske Muhammed-teikningar. Fjernsynsbilda viste rasande muslimar som brende norske flagg i protest. Mediedekninga stod i kraftig kontrast til vitnemåla frå sivile nordmenn som trassa rådet frå UD og rusla rundt i ein elles søndagsstille by. Fjernsynsruta er lita og det skal ikkje meir enn ei handfull aktivistar til for å gi inntrykk av nasjonalt raseri. Norske flagg i flammar gir fjernsynsbilde som ingen redaksjon har hjarte til å seie nei til når ein først har fått dei i hus.

Temperatur. I alle sjukehusdebattar er det med ein person som meiner at alle på sjukehus blir feilbehandla på korridoren. Slike synspunkt må til, for å få debattemperaturen opp. I sjukehusdebatten er ein temperatur på 37 grader  livstrugande låg.

Vegar vi brukar kvar einaste dag er plutseleg rasfarlege når ein samferdselsminister nærmar seg distriktet. Det heiter å setje dagsorden. Greier ein ikkje det, blir ein liggjande etter og blir sitjande fast i klisteret. Då blir ein ståande att på perrongen medan framtida rusar forbi.

 Ei sak skal setjast på spissen, for der står ho best, meiner alle som har ein bodskap dei vil folk skal leggje merke til. Mediefolk vil alltid bli lagt merke til og har dramatikk som fag. Men er dramatikk einaste kriterium blant dei som sorterer siste nytt, kan  kontrasten til røyndommen bli i største laget, viss vi altså får sjanse til å samanlikne.

Formkurven. Dei siste vekene har vi gjort eit tappert forsøk på å orientere oss i kampen om det amerikanske presidentembetet. Vi har fått lite greie på innhaldet i Obamacare eller kva Mitt Romney eigentleg vil gjere for å få ungdom i arbeid. Vi har derimot fått rikelege rapportar om formkurven til dei to konkurrentane, om energien i debatten, nervekrigen, kjolane til konene og eventuelle forsøk på verbal krokfot.

Utanrikskommentarane er til forveksling like sportskommentarane: Barach verka tafatt og usikker i første omgang, men har kome tilbake med meir energi og sjølvtillit i debatt nummer to. Men vil kreftene halde? Kampen er jamn og utruleg spennande, seier ekspertisen som tippar at heimelaget trass alt ligg litt betre an. Men alt kan skje: Verda er trass alt rund som fotballen!